Βουβωνοκήλη

Τι είναι Βουβωνοκήλη

Βουβωνοκήλη – Μερικές γενικές πληροφορίες

Η βουβωνοκήλη είναι η πλέον συχνή μορφή κήλης ειδικά στον ανδρικό πληθυσμό, η οποία προέρχεται από μια αποδυνάμωση του κοιλιακού τοιχώματος. Η εξασθένηση του κοιλιακού τοιχώματος μπορεί να οφείλεται σε υπερβολικό βάρος (παχυσαρκία), άρση υπερβολικού βάρους, στην πολύ έντονη σωματική προσπάθεια και σε άλλους παράγοντες που θα αναλύσουμε παρακάτω.

Η βουβωνοκήλη τυπικά εμφανίζεται με οίδημα στη βουβωνική χώρα, το οποίο προκαλεί δυσφορία, πόνο και αίσθηση πίεσης τοπικά.Ακόμη και αν τα συμπτώματα είναι ήπια η βουβωνοκήλη δεν πρέπει να υποτιμάται, γιατί μπορεί να υπάρξει επιδείνωση και να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο ακόμη και την ίδια τη ζωή του ασθενούς.

Κατά κανόνα, η διάγνωση της βουβωνοκήλης είναι κλινική. Μερικές φορές όμως, ειδικά όταν η διάγνωση δεν είναι σαφής μπορεί να χρειαστεί να καταφύγουμε σε διαγνωστική απεικόνιση για να βοηθήσει στη διαφοροδιάγνωση.

Η θεραπεία της βουβωνοκήλης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη βαρύτητα των συμπτωμάτων: Εάν η κατάσταση είναι ασυμπτωματική, ενδύκνειται η τυπική τακτική παρακολούθηση. Αντίθετα, εάν η βαρύτητα των συμπτωμάτων αυξάνει, απαιτείται αντιμετώπιση με χειρουργική επέμβαση.

Τι είναι η βουβωνοκήλη: Μία σύντομη αναφορά

Τι είναι Βουβωνοκήλη

Το βίντεο ανήκει στο κανάλι Johns Hopkins

Ο όρος κήλη υποδηλώνει την προβολή ενός εσωτερικού σπλάχνου μέσα από ένα κηλικό στόμιο του μυικού κοιλιακού τοιχώματος. Το κηλικό στόμιο μπορεί να δημιουργηθεί από ρήξη του κοιλιακού τοιχώματος ή να είναι μία φυσιολογική ανατομική οπή που αν ανοίξει ωστόσο περισσότερο προκαλεί την κήλη. Μεταξύ των διαφόρων τύπων κήλης (ομφαλoκήλης, μηροκήλης κ.λπ.), η βουβωνοκήλη είναι και η πιο διαδεδομένη (μεταξύ 70% και 80% όλων των επεισοδίων κήλης είναι περιπτώσεις βουβωνοκήλης) ενώ τις περισσότερες φορές η πρόπτωση αφορά το έντερο. Πιο σπάνια, αφορά σην ουροδόχο κύστη ή τμήμα λιπώδους ιστού που βρίσκεται κοντά στα κοιλιακά όργανα δίπλα στον βουβωνικό σωλήνα.

Η βουβωνοκήλη είναι πιο συνηθισμένη στους ενήλικες μέσης ηλικίας, αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε παιδιά καθώς και σε ηλικιωμένους. Κατά κύριο λόγο, η βουβωνοκήλη εμφανίζεται στη δεξιά ή στην αριστερή πλευρά του ανθρώπινου σώματος και σπανιότερα στις δύο πλευρές (αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη).

Τι είναι ο βουβωνικός πόρος;

Ο βουβωνικός πόρος είναι ένας λοξός σωλήνας (κανάλι) που εισέρχεται μεταξύ των μυών του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος και ο οποίος βρίσκεται πάνω από το έσω τμήμα του βουβωνικού συνδέσμου. Χαρακτηριζόμενος από ένα εσωτερικό άνοιγμα (έσω στόμιο) και ένα εξωτερικό άνοιγμα (έξω στόμιο), ο βουβωνικός πόρος δρα κυρίως ως δομή για τη διέλευση αιμοφόρων αγγείων και νεύρων σε ένα μέρος των εξωτερικών γεννητικών οργάνων. Μέσα από τον βουβωνικό πόρο συντελείται κατά την εμβρυική ηλικία και η κάθοδος των όρχεων στο όσχεο.

Στους άνδρες, ο βουβωνικός πόρος έχει μήκος 4 εκατοστά και διάμετρο 2 εκατοστά και από εκεί διέρχονται τα αιμοφόρα αγγεία του σπερματικού τόνου και τα νεύρα που κατευθύνονται στη ρίζα του πέους και στο άνω τμήμα του όσχεου. Στις γυναίκες είναι ελαφρώς μακρύτερος και με μικρότερη διάμετρο και επιτρέπει τη διέλευση του στρογγυλού συνδέσμου της μήτρας.Η βουβωνοκήλη σχηματίζεται στο ανατομικό σημείο όπου βρίσκεται ο βουβωνικός πόρος. Όπως υποδηλώνει το όνομα, ο βουβωνικός σωλήνας βρίσκεται στο επίπεδο της βουβωνικής χώρας, δηλαδή στο όριο μεταξύ της κοιλιάς και των κάτω άκρων.

Δεν είναι ανιχνεύσιμες όλες οι βουβωνοκήλες στην ίδια θέση εντός των ορίων της βουβωνικής χώρας. Η ακριβής θέση, ποικίλλει επιπλέον, ανάλογα με το πού φτάνουν τα κοιλιακά σπλάχνα μέσα στον βουβωνικό σωλήνα.

Κύστη Κόκκυγος: Αιτίες

Αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες για τα αίτια της νόσου, σήμερα οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι κύστεις είναι επίκτητες βλάβες (και όχι συγγενείς ή έμφυτες όπως πίστευαν παλαιότερα). Η εμφάνισή τους σχετίζεται με μια λοίμωξη του θύλακα της τρίχας, η οποία, μόλις διασταλεί, επιτρέπει στην τρίχα να εγκυστώσει. Ως απόκριση σε αυτές τις τρίχες που αναπτύσσονται προς τα μέσα, αναπτύσσεται μια τοπική φλεγμονώδης αντίδραση που προκαλεί το σχηματισμό μιας κυστικής δομής.

Η υπερβολική πίεση, η τριβή ή το επαναλαμβανόμενο τραύμα στην περιοχή της ιεροκοκκυγικής συνδέσμωσης μπορεί να προδιαθέσει τα άτομα να αναπτύξουν την κύστη ή να προκαλέσουν ερεθισμό μιας υπάρχουσας βλάβης του κόκκυγος.

Πώς εμφανίζεται η βουβωνοκήλη;

Το κοιλιακό τοίχωμα αποτελείται από μύες οι οποίοι δημιουργούν ένα ισχυρό περίβλημα το οποίο συγκρατεί και προστατεύει τα όργανα που περιέχονται στην κοιλιακή κοιλότητα.

Το κοιλιακό τοίχωμα, ωστόσο, έχει επίσης ένα αδύναμο σημείο: το βουβωνικό κανάλι. Εδώ, καθώς πρέπει να αφήσουν χώρο για άλλες σημαντικές ανατομικές δομές, οι κοιλιακοί μύες μπορεί ναπροβάλουν μικρότερη αντίσταση και τότε κάποιο σπλάχνο (συνήθως οι εντερικές έλικες) αρχίζει και προβάλει μέσα από αυτή την αδύναμη περιοχή της κοιλιάς προς τα έξω. Έτσι σχηματίζεται ένα μικρό εξόγκωμα, σαν μικρό ογκίδιο (μικρό «αυγό»): η κήλη.

Ποια είναι τα αίτια της βουβωνοκήλης;

Μερικές φορές, η βουβωνοκήλη εμφανίζεται χωρίς προφανή λόγο. Άλλες φορές, ωστόσο, είναι αποτέλεσμα ενός ή περισσότερων από τους ακόλουθους παράγοντες:

• Υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία (αυξάνουν την πίεση που ασκούν τα σπλάχνα στους μύες του κοιλιακού τοιχώματος).
• Έντονη σωματική δραστηριότητα
• Χρόνιος ή/και έντονος βήχας
• Εγκυμοσύνη
• Υπερβολική προσπάθεια κατά τη διάρκεια της αφόδευσης (συνήθως, αυτή η προσπάθεια σχετίζεται με χρόνια δυσκοιλιότητα).
• Κοιλιακός μυς πιο αδύναμος από το φυσιολογικό
• Προχωρημένη ηλικία (περιλαμβάνει εξασθένηση των μυών, συμπεριλαμβανομένου του κοιλιακού).
• Συγγενές ελάττωμα (πρόκειται για ανωμαλία στο κλείσιμο του βουβωνικού σωλήνα)
• Η υπερβολικά καθιστική ζωή
• Μια ανώμαλη διαμόρφωση του βουβωνικού σωλήνα
• Κάπνισμα

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, η βουβωνοκήλη φαίνεται να αποτελεί κληρονομική πάθηση: Υπάρχουν, στην πραγματικότητα, καταστάσεις στις οποίες το εν λόγω πρόβλημα εμφανίζεται σε άτομα με συγγενική σχέση (εκ γενετής κληρονομικότητα).

Βουβωνοκήλη: γιατί επηρεάζει κυρίως τους άνδρες;

Όπως ήδη αναφέρθηκε, η βουβωνοκήλη επηρεάζει κατά κύριο λόγο τους άνδρες.Αυτό συμβαίνει λόγω των ανατομικών διαφορών που υπάρχουν μεταξύ ανδρών και γυναικών στο επίπεδο του βουβωνικού σωλήνα: στους άνδρες, η μεγαλύτερη διάμετρος του βουβωνικού σωλήνα διευκολύνει την ανώμαλη είσοδο των κοιλιακών σπλάχνων στο ίδιο το κανάλι, οδηγώντας πιο ευκολά στην εμφάνιση βουβωνκήλης.

Συμπτώματα και Επιπλοκές

Κατά κανόνα, η βουβωνοκήλη εκδηλώνεται με:

• Πρήξιμο (διόγκωση) στη βουβωνική χώρα, που μπορεί να αυξηθεί σε μέγεθος στην όρθια θέση (σε σχέση με την ύπτια) ή κατά τη διάρκεια σωματικής άσκησης καθώς κ με τον έντονο βήχα.
• Έντονος πόνος στην περιοχή της διόγκωσης.
• Αίσθηση έντασης ή πίεσης, βάρους και/ή καύσου στη βουβωνική χώρα.

Μερικές φορές, η βουβωνοκήλη δεν έχει συμπτώματα ή προκαλεί μόνο μικρές ενοχλήσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, προκαλεί  μόνο πόνο, αλλά όχι πρήξιμο.

Πόνος στη βουβωνική χώρα: χαρακτηριστικά

Στη βουβωνοκήλη, ο πόνος οφείλεται στην πίεση των σπλάχνων μέσα στον σάκο της κήλης.Αυτό σημαίνει ότι ο πόνος είναι μεγαλύτερος όσο αυξάνεται το μέγεθος της κήλης.Σε σοβαρές περιπτώσεις, περίσφηξης της κήλης ,ο πόνος είναι δραματικά έντονος,  σχεδόν αφόρητος.Εάν ο ασθενής βρίσκεται σε ύπτια θέση, η επώδυνη αίσθηση που σχετίζεται με τη βουβωνοκήλη τείνει να μειώνεται, σε σημείο σχεδόν να εξαφανίζεται σε ορισμένες περιπτώσεις. Μόλις όμως ο ασθενής σηκωθεί, ο πόνος ξαναρχίζει.Γενικά, ο βήχας, το φτέρνισμα και η σωματική άσκηση αυξάνουν τον πόνο που σχετίζεται με μια βουβωνοκήλη.

Βουβωνοκήλη σε παιδιά: Συμπτώματα

Σε βρέφη και μικρά παιδιά, η βουβωνοκήλη τείνει να εκδηλώνεται με το κλασικό οίδημα μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως είναι το κλάμα, ο βήχας και η αφόδευση. Τα βρέφη και τα μικρά παιδιά (που ακόμα δεν μιλούν) παρουσιάζουν συνήθως ευερεθιστότητα και έλλειψη όρεξης, όταν εμφανίζουν βουβωνοκήλη.Για τα μεγαλύτερα παιδιά, η κατάσταση δεν είναι πολύ διαφορετική από τους ενήλικες. Η μόνη πρόσθετη σημείωση είναι ότι η βουβωνοκήλη είναι συχνά ορατή ακόμα και όταν ο ασθενής περνά πολύ χρόνο όρθιος.

Βουβωνοκήλη: Πότε είναι επικίνδυνη

Η βουβωνοκήλη δεν είναι σε καμία περίπτωση μια κατάσταση που πρέπει να υποτιμηθεί. Στην πραγματικότητα εαν παραμεληθεί, μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, όπως:

• Να μεγαλώνει προοδευτικά και να συμπιέζει τους γύρω ιστούς όλο και περισσότερο. Στους άνδρες υπάρχει κίνδυνος να φτάσει στο όσχεο, με αποτέλεσμα να είναι ακόμα πιο επώδυνη.
• Το τμήμα του οργάνου που προ πίπτει να παραμένει παγιδευμένο στην οπή που δημιουργείται στο κοιλιακό τοίχωμα (πρόκειται για μη ανατασσόμενη ή χειρότερα περισφιγμένη κήλη). Όταν αυτό αφορά το έντερο όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις βουβωνοκήλης, εμφανίζεται απόφραξη του εντέρου,  με ναυτία, έμετο, έντονο πόνο και δυσκολία στην αφόδευση.
• Περίσφιξη ή στραγγαλισμός κήλης. Μιλάμε για στραγγαλισμό μιας βουβωνοκήλης όταν το περιεχόμενο της κήλης είναι τόσο ισχυρά περισφιγμένο ώστε να διακόπτεται η παροχή αίματος στο τμήμα του οργάνου που έχει κήλη, με επακόλουθο την έναρξη νέκρωσης των προσβεβλημένων ιστών. Η κατάσταση αυτή χρειάζεται επείγουσα χειρουργική επέμβαση το αργότερο μέσα στις πρώτες 6 ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων.
• Περιτονίτιδα: Η περισφιγμένης κήλη αποτελεί μια επείγουσα ιατρική κατάσταση η οποία, αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, μπορεί να αποβεί ακόμη και θανατηφόρα.

Βουβωνοκήλη: Πότε πρέπει να ανησυχούμε

Η εμφάνιση οποιουδήποτε οιδήματος ή διόγκωσης στη βουβωνική χώρα πρέπει να αναφερθεί στον γιατρό σας.Αν πάσχετε από βουβωνοκήλη, αλλά η τελευταία δεν προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα, καλό είναι να προσέχετε τυχόν αλλαγές στα συμπτώματα, προκειμένου να ενημερώσετε και πάλι τον γιατρό σας προτού υπάρξουν επιπλοκές.

Διάγνωση: Πώς γίνεται αντιληπτή η βουβωνοκήλη

Γενικά, η διάγνωση της βουβωνοκήλης είναι κλινική, δηλαδή βασίζεται στην αναφορά των συμπτωμάτων του ασθενούς και στη φυσική εξέταση.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, κατά τη διάρκεια της φυσικής εξέτασης, οι αξιολογήσεις του γιατρού ώστε να προχωρήσει σε διάγνωση περιλαμβάνουν την παρουσία οιδήματος στη βουβωνική χώρα και πόνου που σχετίζεται με αυτό το πρήξιμο καθώς και την πιθανότητα επιδείνωσης της επώδυνης αίσθησης κατά τη διάρκεια βήχα ή όταν ο ασθενής περνά από την ξαπλωμένη στην όρθια θέση.

Εάν οι προαναφερθείσες κλινικές έρευνες δεν επαρκούν για την ακριβή τεκμηρίωση της διαγνωστικής εικόνας, οι απεικονιστικές διαδικασίες όπως ο υπέρηχος, η μαγνητική η/και η αξονική τομογραφία καθίστανται απαραίτητες.

Πώς θεραπεύεται η βουβωνοκήλη

Η θεραπεία της βουβωνοκήλης ποικίλλει ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων.

Εάν η βουβωνοκήλη προκαλεί ήπια ή και καθόλου συμπτώματα, χρειάζεται απλώς τακτική παρακολούθηση του προβλήματος. Ήτοι, εάν δείτε ότι υπάρχει κάποια επιδείνωση συμβουλευτείτε άμεσα τον γιατρό σας.

Εάν η βουβωνοκήλη είναι μεγάλη και προκαλεί συμπτώματα επώδυνη, η θεραπεία περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση.

Συντηρητική θεραπεία της βουβωνοκήλης: τακτική παρακολούθηση

Σε περιπτώσεις βουβωνοκήλης για τις οποίες αρκεί η ιατρική παρακολούθηση, ο γιατρός μπορεί να συστήσει τη χρήση ειδικών ελαστικών εσωρούχων (σλιπ κήλης) τα οποία αντικαθιστούν τον κηλεπίδεσμο. Τα σλιπ κήλης και ο κηλεπίδεσμος δεν αποτελούν θεραπεία για τη βουβωνοκήλη, αλλά βοηθούν στην αποφυγή εμφάνισης συμπτωμάτων.

Προς το παρόν, δεν υπάρχουν φάρμακα ικανά να λύσουν το πρόβλημα της βουβωνοκήλης και πρέπει να τονιστεί ότι στην ουσία ο μόνος τρόπος για να δοθεί οριστική λύση είναι η χειρουργική επέμβαση.

Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση βουβωνοκήλης πραγματοποιείται σε νοσοκομείο με νοσηλεία μίας ημέρας (one-dayclinic). Αυτό σημαίνει ότι ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι την ίδια ημέρα του χειρουργείου.

Εν συντομία, η διαδικασία περιλαμβάνει την ανάταξη του περιεχομένου της κήλης μέσα στην κοιλιά και την τοποθέτηση πλέγματος από βιοσυμβατό υλικό -συνήθως πρόκειται για πολυπροπυλένιο-.

Με απλά λόγια, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι στη χειρουργική επέμβαση ο χειρουργός τοποθετεί κάτι σαν μπάλωμα στο άνοιγμα από το οποίο προβάλλειτο κοιλιακό όργανο.

Υπάρχουν δύο χειρουργικές τεχνικές για την εκτέλεση της προαναφερθείσας επέμβασης:

• Η κλασική (ή «ανοιχτή») χειρουργική τεχνική, η οποία περιλαμβάνει μια τομή στη βουβωνική περιοχή και
• Η λαπαροσκοπική τεχνική (ή λαπαροσκόπηση), η οποία περιλαμβάνει δύο ή τρεις τομές του ενός εκατοστού στη βουβωνική χώρα.

Με τη λαπαροσκοπική τεχνική δεν γίνεται τομή αλλά μικρές τομές, που επιτρέπουν στον χειρουργό να επανατοποθετήσει τα σπλάχνα και να τοποθετήσει ένα βιοσυμβατό πλέγμα, μερικές φορές από βιοαπορροφήσιμα υλικά, για να κλείσει το «ελάττωμα» στο κοιλιακό τοίχωμα και να αποφευχθεί η δημιουργία νέας κήλης. Αυτός ο τύπος χειρουργικής επέμβασης γίνεται πάντα με γενική αναισθησία.

Η κλασική «ανοιχτή» χειρουργική οδός ενδείκνυται ιδίως στην περίπτωση των μικρών κηλών, επειδή η αποκατάσταση γίνεται με αποκλειστικά τοπική αναισθησία. Η κλασική χειρουργική μπορεί ωστόσο να προτιμηθεί και για μεγάλες κήλες όταν κρίνεται ότι η λαπαροσκοπική παρέμβαση δεν θα ήταν πολύ αποτελεσματική.

Μετά το χειρουργείο, ο ασθενής μπορεί να επανέλθει στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς και στις δραστηριότητές του έπειτα από λίγες ημέρες.

Σε κάθε περίπτωση, η χειρουργική επέμβαση βουβωνοκήλης είναι μια επέμβαση χαμηλού κινδύνου, ρουτίνας καιαξιόπιστη ως προς τα αποτελέσματα της.

Πρόληψη

Η βουβωνοκήλη δεν είναι μια πάθηση που μπορεί να προληφθεί απόλυτα, ειδικά όταν υπάρχει ιστορικό ή συγγενής προδιάθεση. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν πολυάριθμες αλλαγές στον τρόπο ζωής οι οποίες, εάν υιοθετηθούν, μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο.

Ειδικότερα, την πιθανότητα εμφάνισης βουβωνοκήλης μειώνει:

• Η ενδυνάμωση των κοιλιακών μυών.
• Ο έλεγχος του σωματικού βάρους, μέσω μιας ισορροπημένης διατροφής και σωματικής άσκησης.
• Η χρήση των κατάλληλων τεχνικών για την ανύψωση βαρέων αντικειμένων.
• Η διακοπή του καπνίσματος.

Βουβωνοκήλη και Άθληση

Στο γυμναστήριο, όταν σηκώνετε πολύ υψηλά φορτία σε ασκήσεις που πιέζουν ιδιαίτερα τους οσφυϊκούς σπονδύλους, είναι καλύτερα να φοράτε ζώνη συγκράτησης.

Η ζώνη χρησιμοποιείται για την πρόληψη της δισκοκήλης (κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου) αλλά καλό είναι να θυμάστε ότι εάν χρησιμοποείται καθ’ όλη τη διάρκεια της προπόνησης, εμποδίζει τους κοιλιακούς μύες να «δουλέψουν» ελεύθερα, κάτι που προφανώς παρεμβαίνει στην ανάπτυξή τους. Επίσης εάν είναι πολύ σφιχτή, ο κίνδυνος ανάπτυξης βουβωνοκήλης αυξάνεται λόγω της μεγάλης αύξησης στην ενδοκοιλιακή πίεση.

Επανέναρξη της προπόνησης έπειτα από επέμβαση

Μετά την επέμβαση βουβωνοκήλης, ο ασθενής μπορεί να επανέλθει στιςπροπόνήσεις συνήθως 10-15 ημέρες μετά. Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι, προτού αρχίσετε να χρησιμοποιείτε ξανά βαριά φορτία σε ασκήσεις που αυξάνουν σημαντικά την ενδοκοιλιακή πίεση, καλό είναι να περιμένετε περίπου 6-10 εβδομάδες. Φυσικά παίζει ρόλο και το είδος της επέμβασης που υποβληθήκατε.

Σε κάθε περίπτωση, όπως συμβαίνει έπειτα από κάθε χειρουργική επέμβαση, ακόμα και μετά τη χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης, η επανέναρξη της προπόνησης πρέπει να γίνεται πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του θεράποντα ιατρού κ με την καθοδήγηση του.

Βουβωνοκήλη και παχυσαρκία

Αν και είναι πολλές οι αιτίες που προκαλούν βουβωνοκήλη, η παχυσαρκία θεωρείται μία ιδιάζουσα περίπτωση και χρειάζεται αντίστοιχη ιδιαίτερη αντιμετώπιση.

Στους υπέρβαρους ασθενείς με συσσωρευμένο λίπος στις βουβωνικές περιοχέςη διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη και να ξεφύγει μια μη ανατασσόμενη κήλη.

Επομένως, η αξιολόγηση του προβλήματος είναι το πρώτο βήμα για να καθοριστεί αν θα γίνει πρώτα η χειρουργική επέμβαση για τη βουβωνοκήλη ή μια βαριατρική επέμβαση.

Η κλινική εμπειρία του γιατρού είναι θεμελιώδης: Μόλις καθοριστεί το μέγεθος και η θέση της κήλης, ο ειδικευμένος θεράπων ιατρός θα αποφασίσει εάν θα πραγματοποιήσει πρώτα τη χειρουργική επέμβαση για τη βουβωνοκήλη ή τη βαριατρική επέμβαση για μείωση βάρους – ή και τα δύο ταυτόχρονα.

Το καλύτερο ωστόσο για την επιτυχία της επέμβασης αποκατάστασης κήλης θα ήταν να επιτευχθεί πρώτα η απώλεια βάρους του ασθενούς. Και αυτό γιατί η παχυσαρκία και το βάρος του κοιλιακού τοιχώματος δυσκολεύουν κατά πολύ τη χειρουργική επέμβαση της βουβωνοκήλης ενώ οδηγούν σε μεγαλύτερες μετεγχειρητικές επιπλοκές με υψηλότερη συχνότητα λοιμώξεων τραύματος ή μετεγχειρητικές ορώδεις συλλογές.

Βουβωνοκήλη και παχυσαρκία: σημασία του υπερηχογραφικού ελέγχου

Η υπερηχογραφική διάγνωση σε όλους τους ασθενείς με κήλη, και ιδιαίτερα στον παχύσαρκο ασθενή, προσφέρει ένα πρόσθετο όπλο για τον καλύτερο προσδιορισμό του μεγέθους της κήλης, την ακριβή θέση της και έτσι επιτρέπει τη διάκριση μεταξύ κήλων που έχουν μόνο λίπος μέσα τους και αυτών που έχουν ήδη εντερικό περιεχόμενο, οπότε ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών. Επιπλέον, ο υπερηχογραφικός έλγχος επιτρέπει να διακρίνουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια την ύπαρξη μη ανατασσομένης ή περισφιγμένης κήλης.